Kolejne ciekawe chwasty w moim ogrodzie - bodziszek

Nigdy niczym chemicznym nie pryskałam mojego ogrodu. Nie walczę z chwastami, mają pełną dowolność w rośnięciu - poza powojem na grządkach. Chociaż gdzieś czytałam, że jeśli na swoim terenie uporczywie rośnie jakaś roślina, to znaczy, że jest nam potrzebna. Hmm... Do czego mi akurat powój, który jest trujący?? Ziele i korzeń zawierają flawonoidy, kwas kawowy, garbniki, żywice i związki kumarynowe. Najsilniej trujące są nasiona. No nie wiem, czy mi on potrzebny. Może Wy znacie jakieś ciekawe zastosowanie powoju?

Lubię znać mieszkańców mojego trawnika i oto dzisiaj natrafiłam na nowość u mnie. Wcześniej nigdy jej u siebie nie widziałam - okazuje się, że to jedna z odmian bodziszka, a dokładnie Bodziszek okrągłolistny – Geranium rotundifolium L. Mam inne odmiany bodziszków, głównie te hodowlane z upraw jako ozdobę, lecz te dziko rosnące są ciekawsze :-D

Kto mnie zna, ten wie, że zanim uruchomię kosiarkę, przejdę się powoli, wypatrzę i pozbieram to, co dla mnie cenne :) Dlatego mój trawnik w niczym nie przypomina angielskiego :D Zawsze pozwalam mu podrosnąć na tyle, że pewnie irytuje co niektórych sąsiadów, którzy lubią mieć przycięte równo każde ździebełko.
W ciągu 2-3 tygodni wśród trawy zdążą wyrosnąć młode liście mniszka, babki, krwawnika i nawet taki bodziszek.

W bodziszkach występują kwasy fenolowe (galusowy, kawowy, elagowy, ferulowy, chinowy), gorycze (geranina 0,5-12%, zależnie od pory roku i gatunku; glikozyd fenolowy), flawonoidy (kwercetyna, kemferol), garbniki (10-28%, zależnie od pory roku, najwięcej wiosną, w kwietniu), alkaloidy i aminy (kofeina; histamina, cholina).
Dawniej używano do jako leku na bielactwo.

I znów dr Różański sporo o nim pisze:

Właściwości lecznicze: hipoglikemiczne (przeciwcukrzycowe), przeciwzapalne i ściągające, hamujące drobne krwawienia, przeciwwysiękowe; ochronne na miąższ wątroby i nerek; antybakteryjne, fungistatyczne, pierwotniakobójcze. Uszczelnia i wzmacnia naczynia krwionośne. Wymiata wolne rodniki i nadtlenki. Stabilizuje strukturę błon komórkowych. Hamuje nieżyt przewodu pokarmowego i gardła. Usuwa zmiany ropne z błon śluzowych i skóry. Zmniejsza wydzielanie łoju i potu przy zastosowaniu zewnętrznym. Pobudza odnowę komórek wątrobowych. Wiąże szkodliwe i zbędne produkty przemiany materii i ułatwia ich usuwanie. In vitro działa przeciwnowotworowo, hamując proliferację komórek tumorowych.
Zastosowanie zewnętrzne: do okładów, płukanek, lewatywy, przemywania: stany zapalne spojówek i białkówki, ropne zapalenie powiek, nadmierne łzawienie oczu, zapalenie naczyniówki; stany zapalne odbytu i narządów płciowych, upławy, świąd odbytu, hemoroidy (sprawdzają się gęste odwary i ekstrakty); rany trudno gojące się, szczególnie te sączące; mokre wypryski; łuszczyca, opryszczka, liszaje, atopowe zapalenie skóry, pokrzywka, łojotok, trądzik różowaty i młodzieńczy, trądzik sterydowy, polekowy, kosmetyczny; łojotokowe zapalenie skóry.
Zastosowanie doustne: cukrzyca, stany zapalne gardła i jamy ustnej, zapalenie przełyku i wpusty żołądka, stan zapalny ściany żołądka i dwunastnicy, zapalenie jelit, polipy jelita grubego, brodawczaki jelita, zapalenie wrzodziejące jelit, choroba wrzodowa; zespół jelita drażliwego, nieżyt przewodu pokarmowego; kandydoza i kryptokokkoza jelit, kolibakterioza; nowotwory. W XVIII i XIX wieku zalecano także przy zapaleniu oskrzeli i płuc, przy chorobach reumatycznych, zaburzeniach miesiączkowania.
Dawki i preparaty:
Wyciąg wodno-alkoholowy: 1 część rozdrobnionego ziela lub kłącza zalać 2 częściami alkoholu 40-70%, odstawić na 7 dni, przefiltrować. Ten sam surowiec ponownie zalać, ale tym razem gorącą wodą (2 części), gotować 10 minut, odstawić na 40 minut, przecedzić. Połączyć oba uzyskane wyciągi, wymieszać. Zażywać 3-4 razy dziennie po 1-2 łyżki. Przy biegunce co 3 godziny po 1 łyżce. Stosować też doprzemywania, płukanek, okładów (do pędzlowania w stanie nierozcieńczonym, do płukania i okładów, częstego przemywania zmian skórnych: 1 łyżka wyciągu na 1/2 szklanki wody ciepłej).
Odwar – Decoctum Geranii: 1-2 łyżki rozdrobnionego surowca (kłącze/korzenie, ziele) zalać 1 szklanką wody; gotować 10 minut; odstawić na 30 minut, przecedzić. Pić 2-4 razy dziennie po 50-100 ml lub więcej w razie potrzeby, np. przy ostrym nieżycie przewodu pokarmowego 100 ml co 3 godziny. Ponadto do okładów na oczy, płukanek, irygacji pochwy, opłukiwania moszny i prącia przy stanach zapalnych i ranach, liszajach, wrzodzeniach, do lewatywy, opłukiwania odbytu, nasiadówek; opłukiwania warg sromowych.
Napar – Infusum Geranii: 1 łyżkę kwiatów, liści lub ziela bodziszka zalać 1 szklanką wrzącej wody; parzyć 20 minut pod przykryciem; przecedzić. Pić po 100-200 ml 2-4 razy dziennie, zależnie od rodzaju choroby i potrzeby. Przy kaszlu i nieżytach przewodu pokarmowego częściej, ale w małych dawkach, np. co 2 h po 50-100 ml. Można podawać nawet małym dzieciom. Napar nadaje się też do użytku zewnętrznego. Napary z kwiatów bogate w antocyjany, proantocyjanidyny, wolne fenolokwasy i flawonoidy są efektywne w leczeniu stanów zapalnych oczu (naczyniówka, powieki, spojówki, rogówka) – doustnie i równocześnie w okładach
Bodziszki są bezpieczne w stosowaniu.
Wyciąg mocny z bodziszka Extractum Geranii fortis: 1 część rozdrobnionego kłącza lub ziela, świeżego lub suchego zalać 2 częściami mieszaniny: glicerol 0,5 części + wódka 40% 0,5 części + woda ciepła i przegotowana 1 cz. Odstawić na 7 dni, przecedzić, surowiec wydusić z ekstraktu. Wyciąg stosować do wyrobu maści (15-25%) na maśle, paście cynkowej, lanolinie, smalcu, eucerynie; do wyrobu globulek i czopków (per vaginum, per rectum), po 0,5 na dawkę (z masłem kakaowym, woskiem pszczelim masłem z masłosza); do wlewów doodbytniczych; do smarowania zmian skórnych. Doustnie po 5-10 ml 2-4 razy dziennie.